Jest zbudowany z dwóch części:
Jądro miażdżyste pełni funkcję „amortyzatora”. Z upływem czasu sprężystość całego krążka zmniejsza się, co sprawia, że kręgosłup jest bardziej podatny na urazy. Degeneracja krążka może powodować wpuklanie jądra miażdżystego do kanału kręgowego i uciskanie na inne struktury nerwowe, wywołując dyskopatie. Niezdrowy styl życia może przyspieszać te zmiany i rozwój stanów chorobowych.
Krążek międzykręgowy leży między dwoma kręgami kręgosłupa. Styka się on z ich powierzchniami stawowymi. Kości mają predyspozycje do starzenia się i tracenia swojej wytrzymałości. Dlatego zużycie powierzchni stawowych kręgów powoduje obniżenie stawów, a tym samym zmian w obrębie chrząstek stawowych. Następstwem są zespoły bólowe stawów międzykręgowych.
Są to wszelkie schorzenia krążka międzykręgowego, będące pierwszym stadium choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa. Jest to również potoczne określenie przepukliny jądra miażdżystego, czyli uwypuklenia jądra miażdżystego. Wywołuje to ucisk i drażnienie korzeni rdzeniowych, co skutkuje bólem, a nawet niedowładami.
Wywoływane są głównie przez stany zapalne stawu, powodujące ból w okolicy grzbietowej, najczęściej nad chorym stawem, ale również rzutujące ból oddalony od tego stawu.
Długotrwałe dolegliwości bólowe kręgosłupa są głównym skutkiem zespołów przeciążeniowo-bólowych. Te zaś, związane są z zmianami w obrębie kręgosłupa, a w szczególności stawów i krążków międzykręgowych.
Objawy bólowe:
W walce z bólem pomocne są glikokortykoidy z dodatkiem leków znieczulających, wstrzykiwane pod kontrolą prześwietlenia RTG. Zmniejszają one stan zapalny, a tym samym pobudzanie nerwów przewodzących impulsy „bólowe”.
W celu całkowitego pozbycia się bólu wymagana jest jednoczesna terapia lekami przeciwzapalnymi jak i fizykoterapia, umożliwiające powrót do zdrowia.